Din, sadece vicdanlara seslenen bir öğütler silsilesi değil, bütün hayata hitap eden bir kurallar manzumesidir. Böyleyken, bir kısım insanlar, dini vicdanlarda hapsetmeye veya kendi algıladıklarına “din süsü” vermeye çalışırlar. Şu ayet, böylelerin durumunu dile getirir:
“Dinlerini ayrı ayrı fırkalara bölüp de parçalananlara gelince; senin onlarla hiçbir alâkan yoktur.” (En’am, 159) Hamdi Yazıra göre:
“-Dinin bazı hükümlerini tanıyıp, bazılarını tanımayanlar,
-Dinlerini tevhid-i hakta toplamayıp, muhtelif emeller, mâbudlar, metbular ve türlü türlü yollarla çatallandıranlar.
-‘Din insanın bâtınına ve ruhuna aittir. Zahirine ve cismaniyatına karışmaz. Din insanın falan işine hâkimse de, filan işine karışmaz. Din başka, millet başkadır’ demek gibi, dinlerini birçok işlerinden ayıranlar, hepsi âyetin şümulüne dâhildirler.” (III, 2110)