Maddeci felsefe görüşüne sahip filozoflardan Epikur, ölüm meselesine şöyle yaklaşır:
“Ölümden korkmuyorum. Çünkü ölüm varken ben yokum, ben varken de ölüm yok.”
Şüphesiz böyle bir yaklaşım ölüme çare olmaktan son derece uzaktır. Bu, olsa olsa ölümü görmezlikten gelmek anlamına gelir.
Hemen her insanın nefsinde Epikur gibi ölümü düşünmemek gafleti görülebildiğinden, Bediüzzamanın şu ibretli hatırlatmasını unutmamak gerekir:
“Ey gaflete dalıp ve bu hayatı tatlı görüp ve âhireti unutup, dünyaya talip bedbaht nefsim! Bilir misin neye benzersin? Deve kuşuna… Avcıyı görür, uçamıyor; başını kuma sokuyor, tâ avcı onu görmesin. Koca gövdesi dışarıda. Avcı görür. Yalnız o, gözünü kum içinde kapamış, görmez.”1
1 Said Nursi, Sözler, s. 168