Liselerimizden birinde bir öğretmen ölümün acı oluşundan ve ölümle her şeyin noktalanacağından söz eder. Öğretmenin bu sözlerine karşılık dindar öğrencilerden biri söz hakkı ister ve mantıklı delillerle öldükten sonra da hayatın devam edeceğini anlatır. Bu yorumlar karşısında öğretmen derin bir nefes alıp şöyle der:
“Ah, keşke dediğin gibi olsa da ölümle her şey bitmese, çileli de olsa hayatımız devam etse…”
Bediüzzaman, insandaki bu ebedi yaşama arzusuna şöyle dikkat çeker:
“Bir zaman -küçüklüğümde- hayalimden sordum:
“Sana bir milyon sene ömür ve dünya saltanatı verilmesini, fakat sonra ademe ve hiçliğe düşmesini mi istersin? Yoksa bâki, fakat âdi ve meşakkatli bir vücudu mu istersin?” dedim.
Baktım, ikincisini arzulayıp birincisinden “ah” çekti. “Cehennem de olsa beka isterim” dedi.”1
Cehennem, idama nisbeten müebbet hapis gibidir. Dünyada dahi hakkında idam cezası verilen biri cezası müebbede çevrilse sevinmektedir. Diğer âlemde Allah en azılı kâfirleri bile idam ile yokluğa göndermeyecek, onlara cehennemde ebedi bir hayat verecektir.
1 Nursi, Şualar, s. 221-222