Mevlana Celaleddin Rûmi, Konya’da halkı irşat ediyordu ve talebelerinin sayısı gün geçtikçe artıyordu. Bazıları bunu çekemeyip zamanın Selçuklu sultanına “efendim, Mevlana’nın nüfuzu devamlı artıyor. İlerde devletimiz için tehlike olabilir” dediler.
Selçuklu sultanı bu tarz bir endişeyi nazik bir üslupla Mevlana’ya iletti, niyetlerinin ne olduğunu sordu. Mevlana, gönderdiği cevabi mektubunda şöyle yazdı:
“Biz dünyevi saltanat peşinde değiliz. Ben, tahttan inip tabuta binen sultanlardan değilim. Benim manevi saltanat fermanımın üstünde ebedilik damgası vardır.”
Gerçekten de Onun saltanatı bitmemiştir. Devrindeki Selçuklu sultanlarını genelde ismen bile bilmiyoruz, ama eserleriyle aramızda yaşamaya devam eden Mevlanayı rahmetle ve hürmetle yâd ediyoruz.
Mevlana’nın talebelerinin artmasından endişe eden zihniyet günümüzde de devam etmektedir.
Anlatılır ki iki âmâ yemek yerken biri diğerine demiş: “Arkadaşım, lokmaları neden çift çift atıyorsun?”
Arkadaşı cevap vermiş: “Çift çift atmıyorum, ama bu sonuca nerden vardın, sen görmüyorsun ki?”
Diğeri cevap vermiş: “Şey, ben çift çift atıyorum da…”