Uyku ve ölüm birbirine çok benzer.
Uyku, âdeta küçük bir ölüm, ölümün küçük kardeşi.
İnsan, gün gelecek büyüğüyle tanışacak ve ölümü tadacak.
Sabah uykudan uyanır gibi, haşrin sabahında bir daha uyumamak üzere uyanacak.
Her gün ölen ve dirilen bu insanın, öldükten sonra yeni bir hayatı kabul etmekte aslında zorlanmaması gerekirken, nice insan ölüm sonrası hayatı akıldan uzak görür ve inkâr eder.
Kur’an şöyle der:
“Allah, ölüm anında o nefisleri vefat ettirir, ölmeyenleri de uyuduklarında alır. Sonra haklarında ölüm hükmü verdiklerini alıkor, diğerlerini de belirlenmiş bir süreye kadar salıverir. Şüphesiz ki bunda düşünecek bir kavim için nice ibretler vardır.”1
Ayete göre her gece ölmekte, her sabah dirilmekteyiz. Az da olsa uykuda vefat edenler de vardır. Kişi, yatağa girerken kabre girer gibi girmeli, sabah uyandığında ise ruhu iade edildiğinden ve kendisine tevbe etmek ve hayırlı işler yapmak için fırsat verildiğinden derinden derine şükretmelidir.
1 Zümer, 42